Toen ik hier in 1969 aankwam en het dorp Blanca leerde kennen in de provincie Murcia, wist ik dat mijn toekomst in Spanje lag. Gemoedelijke mensen, praktisch geen autos in het dorp, enkele ezels die gebruikt werden in de bergen om het fruit te vervoeren en wat me opviel is dat niemand haast had. Vandaag de dag hebben ze het over een slow-beweging, maar daar geniet ik al vele jaren van.
Jarenlang hoorde ik de mensen uit Blanca spreken over haar geschiedenis, maar niemand schreef een boek. Dat heb ik toen maar gedaan. In het jaar 1997 gaf ik aan de burgemeester mijn boek van 900 bladzijden over Blanca uit dat over geschiedenis van Blanca ging tussen de jaren 700 tot aan 1700.
Op de voorgrond het kasteel van Blanca
Zoiets had de burgemeester nog nooit meegemaakt en hij was daar ten zeerste verrast over. Men zag ten de noodzaak in dat het nodig was meer aan de geschiedenis te toen en ik schreef toen een ander boek van 1000 bladzijden dat ging over de verdrijving en terugkering van de moren uit Blanca. Dat was een ware verschrikking. Spanje was in oorlog met de Lage Landen en sloot een vredesverdrag af in 1609 voor twaalf jaar en teneinde deze schande te dekken had men een rookgordijn nodig voor de regering. Dat werd dan de verdrijving van de Moren een paar maanden daarna. Men begon met de streek Valencia en in 1610 was de streek Murcia aan de beurt. Maar de moren van Blanca gaven het niet op en probeerden van elles om in hun dorp te blijven. Ze hadden de kerk in Murcia als steunpunt, maar na veel gepraat werd er toch besloten in Madrid dat de Moren van "El Valle de Ricote" het land uitmoesten. Dat waren schreiende toestanden en toen liepen in de koude wintermaanden de Moren van Blanca en de andere zes dorpen van "El Valle de Ricote" naar de haven van Cartagena toe. Eenmaal aangekomen in de haven zorgden verschillende ouders er nog voor dat hun dochters met Christenen gehuwd konden worden om op die manier de vedrijving te voorkomen. Dat lukte dan nog wel met zo'n 20 Moorse meisjes, maar tenslotte moesten de anderen toch het sop kiezen en werden ze met verschillende schepen verdreven. Maar de Moren gaven niet op, want ze konden praktisch geen arabisch meer en waren gewend aan de christelijke normen in Spanje en konden niet wennen in andere landen. Vele stierven tijdens de reis en het verblijf in andere landen, waar men echt niet op hun stonden te wachten. Toch slaagde een groot percentage erin terug te keren naar Spanje 10 of 15 jaar daarna en over dit grote drama gaat dan mijn boek. Na vijf jaar onderzoek kon ik met stamboom onderzoek vaststellen dat 45% terugkwam en opnieuw in het dorp van Blanca zat, of in andere plaatsen van "El Valle de Ricote" of in andere plaatsen van Spanje. De kerk van Blanca had gelukkig nog vrijwel al haar doopboeken uit die tijd en in Murcia kon ik via het Provinciale Archief de testamenten doornemen tussen de jaren 1565 - 1654. Op die manier kon ik een boek maken met vele stambomen als bewijs materaal. Overigens het enigste boek in Spanje die dat staven kon met stambomen, want anderen hebben er veel over geschreven met hypothesen, maar mijn boek met stambomen wordt gretig geraadpleegd door de Universiteiten.
Het kasteel van Blanca aan de andere kant gezien
Op die manier kon ik verder vaststellen dat mijn vrouw van Moorse afkomst is. In 2002 werd ik in Blanca benoemd door de gemeenteraad als oficiële kroniekschrijver van Blanca, tenzamen met mijn jeugdvriend Ángel Ríos van Blanca. Ik ben nu de enigste buitenlander hier in Spanje die een oficiële kroniekschrijver is. Zowel Ángel als ikzelf zijn nu belast met het schrijven van de geschiedenis over Blanca, vanaf de 12e eeuw tot heden, want Blanca heeft een zeer rijke geschiedenis. En dat is nu iets dat ik naar voren wil brengen, want de Nederlanders weten alles van Benidorm af, maar heel weinig van de geschiedenis van de moren in Spanje.
De omgeving van Blanca is puur natuur in een Moorse omgeving met veel water.
